Blogger Sander

Voor dit interview sprak ik met Ryan Craddock, een artiest wiens muziek mij de afgelopen tijd écht heeft geraakt. Ik heb enorm veel respect voor Ryan. Niet alleen voor zijn openheid en eerlijkheid, maar ook voor de manier waarop hij emoties omzet in krachtige, energieke en aanstekelijke melodieën. Zijn nieuwste emo/pop-punk album Infinite laat een rauwe, persoonlijke kant horen, met thema’s die variëren van innerlijke strijd tot groei, herstel en zelfexpressie. In dit gesprek gaan we dieper in op de inspiratie, het creatieve proces en de persoonlijke ervaringen die Ryans muziek zo uniek maken. For this interview, I had the chance to speak with Ryan Craddock, an artist whose music has genuinely moved me in recent time. I have a great deal of respect for Ryan. Not only for his honesty and openness, but also for the way he transforms emotion into powerful, energetic and deeply catchy melodies. His latest emo/pop-punk album Infinite reveals a raw and personal side, touching on themes ...

De opkomst van AI in de creatieve wereld zorgt voor verhitte discussies. “Het vervangt echte kunstenaars.” “Het maakt alles onpersoonlijk.” “Creativiteit wordt straks door algoritmes bepaald.” Wie dit soort uitspraken hoort, zou bijna vergeten dat we dit gesprek al talloze keren eerder hebben gevoerd. Toen kunst digitaal werd Toen kunstenaars in de jaren ’80 begonnen te experimenteren met digitale tools, werden ze niet serieus genomen. Een schilder werkte met kwast en verf, niet met een muis of pixels. Toch groeiden uit die digitale experimenten hele nieuwe stromingen, van digital collage tot pixel art en generative design . Wat toen als bedreiging werd gezien, werd later een nieuw hoofdstuk in de kunstgeschiedenis. De les? Technologie verandert het gereedschap, niet de verbeelding. Toen samples nog ‘geen echte muziek’ waren In de jaren ’80 en ’90 ontstond hiphop uit schaarste. Jonge muzikanten zonder dure studio’s gebruikten draaitafels en samplers om bestaande muziek te h...

In de jaren ’80 en ’90 bepaalden shoot ’em ups het tempo van de gamewereld. Namen als Toaplan , Cave en Irem stonden voor reflex, ritme en pure arcadeactie. Toen 3D-gaming en open worlds het podium overnamen, leek het genre even naar de coulissen te verdwijnen. In een eerder artikel schreef ik al over Eastasiasoft en de liefde voor shmups . Dit vervolg zoomt in op vandaag: hoe de uitgever nieuwe teams helpt om het shmup-hart te laten kloppen op moderne consoles. Een brug tussen toen en nu Waar veel uitgevers zich storten op massamarktprojecten, kiest Eastasiasoft bewust voor nichegenres. Hun specialisatie in indie, retro en shmup-games maakt ze uniek. Wat begon met kleine digitale releases groeide uit tot een portfolio met shooters, action-RPG’s en visuele parels. Hun kracht: ontwikkelaars met passie een podium geven. Nieuwe samenwerkingen, nieuwe energie De laatste jaren werkt Eastasiasoft intensief met kleine studio’s die klassieke gameplay combineren met moderne flair....

In een tijd waarin grote uitgevers zich vooral richten op blockbusters en live-servicegames, is er één naam die onder fans van klassieke shoot ’em ups (shmups) steeds weer opduikt: Eastasiasoft . Deze uitgever uit Hongkong heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een ware hoeder van het genre. Van snelle arcade-actie tot experimentele bullet-hell shooters: Eastasiasoft blijft trouw aan de retroziel van het genre. Een uitgever met een missie Eastasiasoft Limited werd opgericht in 2007 en begon als een kleine onafhankelijke studio met een duidelijke missie: niche-games naar een groter publiek brengen. Waar veel uitgevers mikken op mainstream succes, richt Eastasiasoft zich juist op liefhebbers van specifieke genres zoals shmups, visual novels en kleine indie-RPG’s. Ze zijn bovendien een van de weinige partijen die nog fysieke edities uitbrengen van kleinere games. Hun limited editions, vaak voorzien van een soundtrack, artbook of verzameldoos, zijn razend populair onder verz...

Een klassieker uit de arcadewereld, opnieuw beleefd op Atari’s retro-console. Een stukje gamegeschiedenis op de 7800+ Toen Toaplan in 1985 de originele Tiger-Heli de arcadehallen in stuurde, legde het de basis voor het moderne shoot ’em up-genre. De 7800+-versie omarmt die oorsprong: sober, helder en gefocust op spelmechaniek. Je heli raast over steden, wateren en militaire bases terwijl vijanden uit elke hoek opduiken. Eenvoudig om op te pakken, lastig om te meesteren. Gameplay en besturing De besturing voelt strak voor een 7800+-titel. Je beschikt over een primaire aanval en beperkte bommen voor calamiteiten. Geen eindeloze upgrade-boom, maar risicobeheersing en timing. Die minimalistische kern houdt Tiger-Heli verrassend fris. Sfeer en audio Visueel is het blokkerig maar leesbaar: tanks, geschutsnesten en de herkenbare heli springen eruit. De muziek en effecten zijn eenvoudig, ...

Ergens midden jaren 2000, toen MySpace nog de maat sloeg, verscheen een curieuze plaat uit de ondergrond: The Four Farmer Circus van Minamina Goodsong . Geen radiovriendelijke banger, geen doorsnee labelproductie, maar een muzikaal circus waarin elk nummer een eigen act is. Met beats, verhalen en gastartiesten die zich gedragen als acrobaten in een tent van geluid. De naam zegt het eigenlijk al: dit is een circus van geluiden. De plaat telt 22 tracks, waarvan sommigen nauwelijks langer duren dan een ademhaling. “The New Day” duurt tien seconden, “Sneaking Backstage” slechts twaalf, kleine sketches tussen grotere nummers die samen een geheel vormen. Het is alsof je van podium naar podium loopt, terwijl achter de doeken muzikanten zich klaarstomen voor de volgende act. De sfeer is warm en speels, maar niet vrijblijvend. The Four Farmer Circus ademt indie-hiphop uit de tijd dat creativiteit belangri...

In het hart van Parijs, ver weg van de glitter van de mainstream, werkt een producer die de kunst van het beats maken tot in perfectie beheerst. Zijn naam: Parental. Al jaren bouwt hij in stilte aan een indrukwekkend oeuvre van jazzy, samplegedreven hiphop die het beste van twee werelden combineert: de Franse finesse en de Amerikaanse soul van de golden era. Van Parijs naar de wereld Parental begon zijn muzikale reis als beatmaker en grafisch artiest in de Parijse underground. Zijn liefde voor vinyl, MPC’s en analoge klanken leidde tot de oprichting van Akromégalie Records , zijn eigen onafhankelijke label. Daarnaast werd hij bekend als lid van Kalhex , samen met Lex (de Kalhex) en Le Makizar, een formatie die Franse hiphop een warme, jazzy en bijna spirituele sound gaf. Na een periode van relatieve stilte keerde Kalhex in 2024 terug met Résonance , een plaat waarop precies te horen is waarom mensen hun naam zijn blijven noemen: dromerige samples, zachte drums, Franse rap...