Opiniestuk: Waarom ik gamejournalist wil worden – ondanks alles

De game-industrie staat onder druk. Ontslagen bij grote studio’s, het verdwijnen van journalistieke platforms en de steeds grotere rol van commercie en algoritmes maken het er niet makkelijker op voor onafhankelijke stemmen. En toch… blijf ik schrijven. Blijf ik spelen. Blijf ik proberen. Want ik wil gamejournalist worden. Niet ondanks de tegenslagen, maar juist daardoor.

(afbeelding gemaakt met AI)

Ik combineer mijn droom met de realiteit van elke dag. Ik werk parttime als medewerker huishoudelijke hulp en ben vader van twee zorgintensieve kinderen. Dat vraagt veel. En toch, of misschien wel daarom, maak ik ruimte voor mijn passie. Tussen het zorgen, werken en ademen door werk ik aan mijn blog: mijn uitlaatklep, mijn portfolio, mijn platform.

Ik voel mij al een soort amateur gamejournalist. Ik schrijf recensies, opiniestukken en verdiep me in de verhalen achter de games. Ik probeer verbinding te zoeken met ontwikkelaars, uitgevers en andere mediamakers. Niet uit ijdelheid, maar omdat ik geloof in oprechte interactie. In bijdragen. In bouwen.

Mijn liefde voor games begon in het tijdperk van de Atari 2600 en het Nintendo Entertainment System. Die fascinatie voor pixels, geluid en spelmechanieken is nooit weggegaan. Integendeel: het is mijn anker gebleven. Mijn hart ligt vooral bij retro games en indiegames, met een zwak voor shmups en platformers. Grote AAA-titels moet ik soms laten liggen wegens tijdsgebrek, maar dat betekent niet dat ik minder gamer ben. Het betekent dat ik kies. En mijn keuzes zeggen iets over wie ik ben.

Ik ben afgestudeerd als informatiespecialist en heb jarenlang gewerkt in de online marketing en logistiek. In het verleden schreef ik als redacteur en eindredacteur voor Gameliner, een waardevolle ervaring die mijn honger naar journalistiek alleen maar aanwakkerde. Vorig jaar haalde ik via het platform Alison mijn certificaat “Video Game Journalism Essentials”, een stap die mijn inzet onderstreept.

Ja, ik maak (ook) gebruik van AI om mijn gedachten te ordenen, mijn teksten te structureren, of een frisse invalshoek te verkennen. Maar mijn stem, mijn passie en mijn ervaring vormen altijd het fundament. Ik geloof dat technologie ondersteunend kan zijn, zolang het menselijke verhaal maar centraal blijft staan.

Wat ik wil? Groeien. Blijven leren. En op mijn eigen tempo en manier een rol spelen binnen de gamesmedia. Niet als roepende in de leegte, maar als iemand die vanuit betrokkenheid en liefde voor het medium iets probeert toe te voegen. Ik weet dat het pad lang is en dat de obstakels talrijk zijn. Maar ik heb geen haast, ik heb toewijding.

Ik ben Sander Mebus. Vader, zorgverlener, gamer sinds de jaren ’80, blogger, afgestudeerd informatiespecialist, ex-redacteur en student van het vak. En ik wil gamejournalist worden.
Niet omdat het makkelijk is. Maar omdat ik het voel. Elke dag.