En ik hoef hier weinig woorden aan vuil te maken, want ik kan niet stoppen met luisteren naar dit heerlijke, melodieuze synthpop album. Vanaf het eerste nummer 1984 nemen de heren Mark Gritsenko en Christoph ´Hadl´ Hassel je mee op een muzikale reis waarin ze hun ziel en zaligheid hebben gestopt.
Persoonlijke nummers over de mooie en mindere momenten in het leven. Siamese Youth is niet bang om hun kwetsbaarheid te laten zien. En dat maakt dit album juist zo krachtig, want je put er ook hoop uit.
Een favoriet nummer uitkiezen van dit album vind ik lastig, maar het derde nummer Nariyeh Thanei (samengemaakt met Futurecop!) schiet er toch wel uit.
Het heeft twee jaar geduurd om aan Electric Dreams te werken en het is het wachten waard geweest. Tien fantastische nummers die zo lekker in het gehoor klinken en meteen in de playlist van Sky Radio kunnen worden meegenomen.
Amerika mag dan The Midnight hebben, wij Europeanen mogen trots zijn op ¨onze¨ Siamese Youth. Wat een plaat! Wat een band! Ik kan niet wachten om ze live te mogen zien spelen. Kom gauw een keer naar Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je bericht!