The Terminator: meer nachtmerrie dan machine

Door om

Toen The Terminator in 1984 de bioscopen veroverde, betekende het een revolutie in sciencefiction. Toen de gelijknamige game in 1992 verscheen op het Nintendo Entertainment System, waren de verwachtingen hooggespannen. Helaas bleek de game, ontwikkeld door Radical Entertainment en uitgegeven door Mindscape, eerder een voorbeeld van hoe het niet moet.

The Terminator op het Nintendo Entertainment System

Grafisch en audiovisueel

Voor een late N.E.S.-release oogt The Terminator teleurstellend. De omgevingen zijn kaal en repetitief en de animaties van hoofdpersonage Kyle Reese ogen houterig. De vijanden bewegen stijf en de visuele variatie ontbreekt bijna volledig. De soundtrack probeert nog enige sfeer op te roepen, maar klinkt uiteindelijk generiek en weinig memorabel, wat zonde is, gezien de iconische muziek uit de film.

Gameplay

De game is een combinatie van platformactie en schietsegmenten, maar kampt met grote frustraties. De besturing voelt traag en onnauwkeurig aan. Kyle springt met de souplesse van een koelkast en schieten is vaak een kwestie van geluk, mede door slecht geplaatste vijanden en onvoorspelbare hitboxes. De levels zijn kort maar lastig, vooral omdat vijanden vaak uit het niets verschijnen en projectielen lastig te ontwijken zijn.

Verhaal

Hoewel de game de hoofdlijnen van de film volgt, Kyle Reese reist terug in de tijd om Sarah Connor te beschermen tegen de Terminator, wordt het verhaal oppervlakkig verteld via karige tekstjes tussen de levels. De sfeer en spanning van de film zijn grotendeels afwezig.

Betere alternatieven

The Terminator op het N.E.S. is een gemiste kans. Ondanks de kracht van de filmlicentie en de mogelijkheden van het N.E.S. in 1992, voelt de game onaf, oneerlijk en inspiratieloos. Er zijn veel betere filmgames op het systeem en deze titel is enkel aan te raden voor hardcore verzamelaars of wie zichzelf graag pijnigt met frustrerende platformgames. 

Reacties

Een reactie posten

Dank voor je bericht!

Meest gelezen de afgelopen 30 dagen

Recensie: Fixated By The Aura van Blufeld

Door om
Afbeelding
Het is alweer bijna 5 jaar geleden dat ik de Engelse producer Blufeld heb mogen interviewen , toen hij zijn vijfde album Radical uitbracht. Op 25 juli verschijnt het zesde album van Blufeld met de titel Fixated By The Aura . Ik heb alvast een preview van het album gekregen en ik kan je zeggen: het is weer smullen geblazen! Fixated By The Aura omvat 13 nummers en duurt ruim 77 minuten bij elkaar. In die tijd word je meegenomen op een reis vol met progressive trance en ambient soundscapes. Daarnaast hoor je ook hier en daar Blufelds zangwerk via een vocoder.  De meeste nummers op dit album duren ongeveer 7 minuten of langer en kenmerken Blufelds iconische geluid vol diepe, emotionele lagen en betoverende melodieën. De kortere tracks daarentegen wijzen wat af qua stijl en geluid. Er wordt gas teruggenomen en meer gebruik gemaakt van ambient/electro klanken. Nummer 9 Abandoned trakteert je oren zelfs op prachtige synthwave klanken. Iets wat ik als grote synthwave fan natuurlijk enor...
Lees verder »

Recensie: Rise to the Stars van HeartBeatHero

Door om
Afbeelding
Met Rise to the Stars (uitgebracht op 16 mei 2025) neemt de Nederlandse synthwave-artiest HeartBeatHero je mee op een neonverlichte reis door de jaren '80. Dit 10-nummerige album barst van de pulserende beats, dromerige synths en nostalgische vibes.   De openingstrack  Rise to the Stars grijpt je meteen met zijn krachtige synths en clubvibe. Perfect voor een cyberpunk-avond. God of Fire , geïnspireerd door een Rammstein-concert, verrast met een rauwe, industriële energie die het album een onverwachte dimensie geeft. When I Was Just a Kid (feat. Daniel Barton) is een vernieuwde versie van een eerdere track, nu met HeartBeatHero’s eigen vocals. De dromerige melodie en nostalgische tekst over kindertijd raken een gevoelige snaar. Een persoonlijk favoriet en absoluut hoogtepunt is Neon Nitro , een track die alles belichaamt wat synthwave zo verslavend maakt. Met een pompende baslijn, trance-achtige arpeggio’s en een aanstekelijke groove voelt het alsof je door een futur...
Lees verder »

Zanac: een razendsnelle klassieker met brains én blasters

Door om
Afbeelding
Toen Zanac in 1987 uitkwam voor het Nintendo Entertainment System (en in 1986 op de Famicom), viel het op tussen de talloze schietspellen van zijn tijd. Niet omdat het per se mooier of spectaculairder was, maar omdat het slimmer was. Ontwikkeld door het Japanse Compile (later bekend van onder meer Aleste en Puyo Puyo), introduceerde Zanac een revolutionaire gameplay-mechaniek die zijn tijd ver vooruit was: een zelflerend adaptief AI-systeem. Gameplay: old school, maar dynamisch In de basis is Zanac een verticale shoot 'em up waarin je een enkel ruimteschip bestuurt en een alien ras genaamd "The System" moet uitschakelen. De actie is snel tot zéér snel en de vijandengolven lijken nooit op te houden. Maar wat Zanac bijzonder maakt, is dat het spel zich aanpast aan jouw speelstijl. Gebruik je veel power-ups? Dan wordt het spel moeilijker. Blijf je defensief? Dan zie je relatief minder vijanden. Dit zorgt voor een dynamisch tempo dat de speler constant uitdaagt. Wapens en pow...
Lees verder »

Interview met Midsummer Ex

Door om
Afbeelding
Op 16 mei bracht Midsummer Ex zijn debuutalbum ¨Fake It Till You Make It¨ vol met prachtige synth-pop. In dit interview praten we over dit album, de cover van een Linkin Park nummer en nog veel meer. On May 16, Midsummer Ex released his debut album ¨Fake It Till You Make It¨ full of beautiful synth-pop. In this interview we talk about the album, the cover of a Linkin Park song and much more. Johan, thank you for having this interview. Can you please introduce yourself? Hello, my name is Johan aka Midsummer Ex. I’m obsessed with nostalgia and melancholy. Congratulations with your new album ¨Fake It Till You Make It¨, how was it to work on this album? Even though many of the tracks were released as singles over the past few years, the album pulls them together into a full, cohesive experience. One track is mastered differently for a fresh sound, and another, originally released under a different name, now fits perfectly in the mix. It feels less like a collection of songs and...
Lees verder »

De Nederlandse drum ´n bass scène in de jaren '90 en begin jaren '00: een levendige underground

Door om
Afbeelding
Drum ´n bass (DnB) is een subgenre binnen de elektronische muziek, dat in de jaren '90 zijn weg vond naar Nederland, gedragen door een kleine maar gepassioneerde groep liefhebbers. Terwijl house, techno en hardcore/gabber de Nederlandse dancemuziek domineerden, groeide DnB in de underground tot een levendige subcultuur. In dit artikel duiken we in de Nederlandse DnB-scène van de jaren '90 en begin jaren '00, met aandacht voor de organisaties, dj's, platenlabels en media die deze periode vormgaven. Van illegale raves tot pioniers als Noisia: dit is het verhaal van een subgenre dat zijn stempel drukte op de Nederlandse dancegeschiedenis. (afbeelding gemaakt met AI) De opkomst van drum ´n bass in Nederland Drum ´n bass, met zijn razendsnelle breakbeats (165-185 bpm), diepe baslijnen en complexe ritmes, vond zijn oorsprong in de Britse junglescène van de vroege jaren '90. In Nederland werd het genre geïntroduceerd via de bloeiende ravecultuur, maar het bleef een niche i...
Lees verder »